Nog één nachtje slapen en dan is het zo ver! De verjaardagen van Marianne Weber, Jeroen Krabbé en Hieper de Piet. Niet de meest florissante dag om jarig te zijn aangezien je altijd in de schaduw staat van onze kindervriend weilen Walt Disney en goedheiligman Sint Nicolaas. Bovengenoemde Walt heeft kaskrakers als de Lion King, Dumbo en Peter Pan op zijn naam staan. Ware pareltjes die menig kind hebben ontroerd en meegevoerd naar magische werelden. Anno 2019 komt de ene na de andere remake in de bios. Uiteraard in een ander jasje en worden de nostalgische klappers van weleer op Disney Channel voorzien van een racisme-waarschuwing. Zo kun je er voor kiezen om De Aristokatten voor je hoog sensitieve kroost te verbieden, aangezien er een Aziatische kat in te zien is met een accent en spleetogen die met eetstokjes piano speelt. Dat is net als een Fries paard die onverstaanbaar ouwehoert terwijl hij de Franeker watertoren over Fierljept of een Duitse herder die “A bridge to far” in het Duits gaat nasynchroniseren. Wellicht een tikkeltje stereotypering maar ook een kunde dat geen enkel dier je nadoet. Daarnaast zal geen enkele Fries klagen of protesteren, althans niet dat je ze verstaat.

Iedereen is gek geworden en als je je niet aanpast ben je een racist, homofoob of vrouwenhater. De film Sint wordt verboden op RTL omdat er een Zwarte Piet in voorkomt, elk grapje over de homofiele medemens door de helden van VI wordt op een weegschaal gelegd en nu willen de werkgevers- en werknemersorganisaties een vrouwenquotum van dertig procent instellen om meer vrouwen aan de top te krijgen. Toch heerlijk, om als vrouw na je VMBO en derde kind de arbeidsmarkt in te stromen met een functie als adjunct directeur bij de Shell. Ook erg “begrijpelijk” voor alle mannelijke carrièretijgers, -hijgers en -likkers die stuk voor stuk alles op alles zetten om de top te halen. Maar gepasseerd worden door de buurvrouw met een mindere staat van dienst, motivatie en kwaliteiten dankzij haar pronte borstjes en Gods gegeven gleufje. Wellicht levert mijn jongeheer me naast een prachtige dochter en dagelijks genot ook een prachtbaan op binnen de zorg aangezien die rijkelijk is vertegenwoordigd door dames.

Als je streeft naar gelijkheid dan loop ik volgend jaar graag de vernieuwde modeshow van Victoria Secret met een kanten stringetje tussen mijn billen. Kan mijn grote kleine vriend Geert-Jan zijn droom waarmaken in de NBA, mijn cliënt Herman met het syndroom van down de advocatuur in en elke bejaarde met dysfagie (slikproblemen) als fluffer aan de slag.

Alleen is het leven niet eerlijk en leven we niet in een communistisch land. Met mijn zangstem trek ik geen volle zalen, ben te vadsig voor een onderbroeken reclame van Sloggy en te dun voor een maagverkleining. Uiteraard kan ik over al mijn mankementen zeuren en als een debiel de straat op gaan met een in elkaar gefrunnikt protestbord. Alleen heb ik daar de tijd niet voor aangezien zo’n dertig procent van de vrouwen op mijn baan aast.