Aangezien mijn moeder aan het begin van de coronapandemie alweer 15 jaar fulltime scharrelt met haar tennisliefde Jos, wilde ze dit enerzijds ranzige en anderzijds heugelijke feit met ons vieren door ons mee te nemen in hun liefdessprookje. Een midweekje naar de Efteling.

Door de welbekende maatregelen was dit net als duizend en één andere dingen ook uitgesteld. Alwaar we door de zure appel heen moesten bijten, konden we vorige week eindelijk met zevenmijlslaarzen richting Kaatsheuvel vertrekken. Voor het eerst reisden we met ons complete gezinnetje, waardoor mijn grauw groene Mazda 323 als een ware Jenga toren in elkaar werd gebouwd. Mijn twee kinderen, vriendin en ik completeerde het bouwwerk bij het instappen, waarna het Tetris deuntje die je hoort bij het behalen van vier horizontale lijnen door mijn hoofd schoot. Door al het gehaast op de vroege morgen was ik mijn jas vergeten mee te nemen. Ondanks mijn positieve instelling had ik al snel door dat deze niet door een aantrekkelijke prinses is mee gegrist en ze het land doorgaat om te kijken wie hem past. Wellicht maar goed ook want als haar route eerst langs chef-kok Julius Jaspers of programmamaker Sinan Can komt dan ben ik mijn jas kwijt.

Eenmaal aangekomen frommelde ik me uit mijn overjarige bolide. En voor het eerst in mijn leven voelde ik een vurig respect voor smulpaap Hans, ik had dat knellende kooitje in het huisje van snoep meteen uit willen zijn. Ik had dat stokje na dag één al aan de kant gegooid en mijn geslachtsdeel allang door de tralies gestoken zodat ze op dag twee al dacht dat ik moddervet was geworden. Met deze gedachtespinsels in mijn achterhoofd trok ik de kinderen als een allround Mikado specialist uit de auto.

Na een gezamenlijke kop koffie met de familie dompelden we ons voor drie dagen onder in de dromerige deuntjes, fraaie fabels en aanlokkelijke attracties. Waar ik mezelf vroeger vaak onveilig voelde omdat de beugels van het karretje niet lekker aansloten, druk ik deze nu stevig tussen mijn vetrollen weg. Zo heeft elk nadeel wel weer zijn voordeel. Net als het meenemen van een baby naar een pretpark, waardoor ik een goed excuus had om de heftige achtbanen te ontlopen en halverwege het sprookjesbos af te haken omdat ik de fles moest geven. Terwijl mijn zoon 210 ml lauwe melk probeerde weg te beuken bedacht ik mogelijkheden tot een politieke tegenhanger van het park met sprookjes als het kwartje van Kok, het bonnetje van Teeven en het invoeren van een coronapas. Want die coronapas is er puur voor de veiligheid van de mensen en heeft als neveneffect dat de vaccinatiegraad daarmee omhoog zou gaan. Gelooft u het zelf? Daarnaast stap ik graag in attracties zoals het brein van Thierry Baudet of sta een uur in de rij om Omtzigt te sensibiliseren en ga ik samen met Halbe Zijlstra naar een zaaltje voor een meet en greet met Vladimir Poetin.

Waar stiefvaders en -moeders in de meeste sprookjes afgedaan worden als boemannen en heksen kan ik mijn handjes dichtknijpen met deze ridder die het hart van mijn moeder en ons als kinderen heeft gestolen. Na drie slopende dagen van slenteren, wachten en toiletteren met de kids, doken mijn vriendin en ik bij thuiskomst in bad om de voeten de nodige rust te geven en kreeg ik een happy end, en we leefden nog lang en gelukkig!