Na twee hectische weken heb ik eindelijk vakantie. Nou ja, vakantie….nog twee bardienstjes bij Peco, twee columns schrijven, een verhuizing voorbereiden en nog wat e-mails wegwerken voordat ik mag gaan genieten van drie weken vakantie of wat daar nog van over is.

Wat dat betreft was die onbevangenheid in de puberteit erg prettig en momenteel een groot gemis. Waar je destijds je vakantiewerk, school en eventuele vriendin zo op een zijspoor kon zetten, moet je nu alles overdragen aan collega’s en voldoen aan vele verwachtingen. Het enige wat ik destijds overdroeg waren lichaamssappen en dan had ik in ieder geval voldaan aan mijn persoonlijke verwachtingen van de avond.

Vanaf mijn zestiende liep ik zoals destijds alle jongeren uit de regio Boode, Pampus en Peco helemaal plat. Hier werkte ik dan ook keihard voor! Bij de MacDonalds als manusje van alles, als postbode van gleuf naar gleuf en bij de Julianatoren als mascotte en propjes prikker. Vaak brak uit bed na een feestje maar bikkelen voor elke cent zodat je de entree, het bier en een goedkope fles El Picu kon betalen om in te drinken.

Waar de meesten rond hun achttiende uit de puberteit stapte bleef ik thuis wonen en plakte er nog tien jaar bij aan. Lang leve de lol! Maar met de kennis van nu had ik een aantal dingen wat proffesioneler aangepakt. Zoals bijvoorbeeld het streaken in de tent bij Lentelive. Wat sinds dit weekend in het niet viel bij de slalom van model Kinsey Wolanski tijdens de championsleague finale. Het enige onbegrijpelijke is dat ik destijds niet werd tegen gehouden met mijn witte togus, maar deze bruine bilpartij binnen enkele seconde naar de kant werd gesleurd door de beveiliging. Wat dat betreft had ze het beter kunnen proberen bij een bedrijf als Bonhof, Jutten of van Dalen. Daar hadden ze haar op vrijdagmiddag rustig alle werkplaatsen door laten paraderen, totdat ze uitgespeeld was en naar de Kokkie kon flaneren om voor de jongens broodjes bal te halen.

Ik kon helaas niet eeuwig blijven Peter Pannerren. En heb toen ik achtentwintig was mijn moeder met een knapzak op straat gezet, zodat we beide af waren van het concept “begeleid wonen”. Vervolgens ontmoet je de liefde van je leven, verstrijkt de tijd sneller dan je lief is en krijgt het leven met een kind een dusdanig andere invulling. Niet minder of beter maar wel anders! Een verjaardag in de middag, een avondje All together now en er weer vroeg uit voor de kleine meid.

Een avondje stappen betekend nu samen vrij plannen, een oppas regelen, alles checken voordat de oppas er is, de oppas instrueren, alles dubbel checken, vertellen dat de oppas zich thuis moet voelen en alles mag pakken wat ze wil en vervolgens ga je vermoeid de deur uit. Aangekomen op het feestje drink je net zoveel als voorheen, waardoor je de meest vreemde mensen begint te knuffelen en afspraken maakt met vrienden om te gaan sporten en je leven te beteren. Waarna je uiterlijk half twee thuis komt om de oppas af te lossen en je de halve nacht op de bank moet doorbrengen aangezien je snurkt. Dan nog drie dagen brak, want tja, je bent geen 18 meer. En net als je je fit begint te voelen en ongelooflijk veel zin hebt in dat smeuïge stuk chocola ontdek je dat de oppas die heeft opgegeten. Voortaan blijf ik thuis!