Mijn vriendin en ik zetten onze imponerende lijst van vakantiebestemmingen door. Na Ibiza, Hurghada, Torremolinos en Kos doen we dit jaar Hoenderloo aan. Net als je je jaarlijkse trouwfeest normaal gesproken viert in de Librije en dit jaar uit moet wijken naar de McDonalds. Of je je geen seizoenkaart meer kan permitteren voor de “goden zonen” van Ajax en uit moet wijken naar de “corona boys” van SV Voorwaarts. Vakanties waren altijd simpel, stress loos en een zegen. Op mijn zeventiende trok ik de kleding uit de wasmand, pakte de Clearasil van het badkamermeubel en drukte een pakje condooms in een zijvakje van mijn tas. Vol bravoure paradeerde ik camping de Appelhof over maar het enige wat ik daar aandrukte waren winkelwagentjes met drank en het acne op mijn gezicht. Maar met een vaste baan, vriendin en kind gaat het Barbapapa flexibiliteitsgehalte er wel een beetje vanaf. Je weet eerder in het jaar wanneer je vakantie hebt dan waar de paaseieren liggen. En door de corona kun je meer landen van de kaart afstrepen dan Floortje Dessing heeft bezocht. Daarnaast gaan er als beginnend gezin meer spullen mee dan dat er blijven staan in onze woning. Wat tegen inbraak wellicht een groot voordeel is, maar ook verleidelijk is voor krakers en André Kuipers aangezien André dol is op de ruimte. Door alle stress en miscommunicatie heb ik een all-in vakantie nog nooit zo gemist als vandaag. Je pakt de koffers, gooit ze in de auto, parkeert de auto, vliegt naar het resort en laat je lekker vertroetelen. Nu pak je de koffers, je pakt de kinderstoel, je pakt een vracht speelgoed, je pakt het tosti ijzer, je pakt de halve koelkast uit en weer in, afijn u snapt dat het idee. Als ik logistiek medewerker had willen worden dan had ik wel bij de Obelink gesolliciteerd. Ik heb diep respect en een gezonde dosis medelijden voor de gemiddelde kampeerder gekregen. De hardwerkende Nederlander die zijn vakantie uren inruilt voor stress, relatieproblemen en nog harder werken. Net alsof een politie agent vrij neemt en voor zijn plezier drie weken als BOA gaat werken of dat je met het syndroom van Gilles de la Tourette op een stilte retraite gaat. En het opbouwen, afwassen, koken, wassen et cetera is zo erg nog niet. Maar dat je met 15 kilo stront de camping over moet strompelen hadden zelfs de Romeinen hun vijanden niet aangedaan rond het jaar nul. Mocht corona in 2021 nog steeds zorgen voor een negatief reisadvies. Dan gooi ik mijn koelkast vol, huur ik een butler in voor de cocktails in mijn privé zwembad(je) en het pepermuntje op mijn kussen. Ik zorg voor een geluidsbox met exotische achtergrond geluiden net zoals het gemaakte sfeertje in het stadion. Ik nodig elke avond een paar Russen uit voor het buffet zodat ik zelf net te weinig op kan scheppen en mijn licht mollige figuurtje behoud. En eindig de avond met wat straatmuzikanten waar ik geld naar mag gooien waarna ik vredig mijn accommodatie in glip.