Allereerst gefeliciteerd met de voortzetting van de avondklok, evenals de overwinning van één zetel door partij BIJ1 van Sylvana Simons en de overstap van Ajaxcied Brobbey naar OSC Lille. Wat mij betreft allemaal onbegrijpelijke keuzes, maar mooi dat we de vrijheid hebben om ze te maken. Alleen leert de één sneller dan de ander. Waar mijn broertje op zijn derde naïef een bolletje piepschuim in zijn neus propte, snuift menig adolescent nu bewust een lijntje coke naar binnen. Ikzelf ben ook zeker niet heilig en snoof nog wel eens een condoom via mijn mond naar binnen om hem vervolgens door mijn neus naar buiten te toveren. Wellicht wat onsmakelijk maar in iedere kroeg een sensatie dat me geregeld een rondje bier heeft opgeleverd. Ditzelfde geintje zorgde er ook steevast voor dat ik de condoom diezelfde avond niet meer nodig had gehad, aangezien het ook een flinke afknapper was voor het vrouwelijke schoon. Wat dat betreft maakt iedereen fouten, domme dan wel onhandige keuzes in het leven. Zo had André Onana niet van de medicatie van zijn vrouw moeten snoepen, hadden er geen zonnevelden op de meest vruchtbare grond van Voorst geplaatst moeten worden en had de gemeente in West Betuwe die 850 stempassen nooit naar overleden en verhuisde “inwoners” moeten sturen. Wellicht dat dat laatste een idee was van de partij ‘Jezus Leeft’ aangezien ze met hun standpunt “Geen religie, maar Jezus zijn voorbeeld volgen” wellicht verwachten dat de mensen zijn opgestaan om met die bewijslast op de partij te stemmen. Nadat ik afgelopen woensdag rond 05:30 door mijn dochter werd wakker gehuild ben ik meer dood dan levend opgestaan en ben ik rond 09.00 weer in mijn lichaam getreden. Om een gezonde dosis keuzestress op te doen, door 17 verschillende stemwijzers in te vullen. Waarbij de cannabis stemwijzer me zelfs adviseerde om BIJ1 te stemmen. Dat is net als tegen Johan Boskamp zeggen dat hij voor Ajax moet juichen, Marco Borsato een monogame relatie opdringen of mijn vriendin vertellen dat ze een week niet online mag shoppen. Onbegrijpelijk en bovenal onwenselijk. Waar de één jeuk krijgt van weetal Peter R. de Vries, die aan talkshow tafels tevoorschijn wordt getoverd om zijn mening te geven over het Hindoestaanse trekpad die richting het oosten oprukt, kan ik me ergeren aan mevrouw Simons die alles en iedereen bestempelt als racist. Gelijke kansen zou ik iedereen gunnen en lijkt me tot op zekere hoogte een mooi streven. Zo zou iedere Nederlander de mogelijkheid moeten hebben om te voetballen, maar kun je niet eisen dat er evenveel zwarte dan wel witte voetballers, links- of rechtsbenige of dikke als dunne voetballers in het eerste van Ajax moeten komen. Het leven is uiteindelijk oneerlijk. Strijden voor gelijke kansen lijkt me een gezonde basis om een mooie start te krijgen in het leven. Maar een voorkeurspositie door een quotum in te stellen is meer dan racistisch door niet te kijken naar werkethiek, ervaring en talent. Zo verdienen mijn vrouwelijke collega’s meer door hun dienstjaren en zou het van de zotte zijn als we ineens gaan bepalen dat de helft van mijn volleerde vrouwelijke collega’s plaats moeten maken voor matige mannen. Maar mochten we toch voor een fiftyfifty balans gaan dan vul ik als ‘obesitas-boy’ de leegte die Brian Brobbey bij Ajax achter laat graag op.