Hieperdepiep Hoera! Hieperdepiep Hoera! En nog één keer uit volle borst Hieperdepiep Hoera. De kleinere en jongere versie van mezelf kon zich vroeger vreselijk verheugen op deze woorden. Ik kon drie nachten niet slapen, speurde de hele week in de brievenbus op zoek naar kaartjes en had al een maand in mijn hoofd wat ik wilde eten. Nu ik 35 ben geworden is de voorpret er wel een beetje af en kan ik me alleen nog maar verheugen op het eten. Maar dat hebben alle dikkerdjes wel, denk ik. Wat dat betreft is dat een ware zegen en zou ik niet zonder mijn vraatzucht willen leven.

Het lijkt me ook een flinke opgave om het frikandelbroodje bij de pomp links te laten liggen terwijl je een zooitje wortels probeert weg te knagen uit je Tupperware bakje op de bijrijdersstoel. Jezelf elke ochtend kwellen door een bak magere yoghurt weg te kanen, dat zal ik mezelf ook nooit aan willen doen. Dit mollige figuurtje verdient aandacht en onderhoud. Zo verzorg ik mijn maagstreek keurig door er wekelijks een balletje mayo in te schuiven, een kroketje in te proppen en een blok jonge kaas in te stouwen. De hete adem van de sportschool voel je nu toch niet in je nek hijgen aangezien ze dicht zijn en alleen het lid zijn voelt al als een sportieve prestatie.

Dat is net als het kneusje dat tijdens het schoolvoetbal geen minuut speelt maar toch een medaille omgehangen krijgt, je het applaus van de zorg ter harte neemt terwijl je als podoloog geen voet hebt vertroeteld of het ambt van koning in je voeten geschoven krijgt omdat je nou eenmaal de oudste bent. Je hebt er geen reet voor gedaan, maar het voelt wel lekker! Je voelde je destijds het middelpunt van de wereld als je je kinderfeestje mocht houden. Bowlen, een slaapfeestje, ouderwets koekhappen, een patatje en met snoepzak door naar huis. Nu wil je vooral het feestje vermijden en de pyjamaparty, zoals ik hem zou wensen, keurt mijn vriendin helaas niet goed.

Toch heeft mijn vriendin me dit jaar kunnen verrassen. Ze had de tuin versierd en alle buren naar buiten gekregen om me om de beurt te feliciteren. In het stugge Apeldoorn zou er per ongeluk iemand naar buiten lopen, maar hier in Voorst rinkel je een keer met twee kratten bier en de tuin loopt vol. Uiteraard op gepaste afstand voordat je de halve straat op de intensive care hebt liggen. Niet dat onze band al zo hecht is maar ik zie dat oppassen op al die koters niet zo zitten.Waar ik mezelf op mijn achtste als slangenmens door allemaal zelfgemaakte hutten kon wurmen, moet ik nu al gaan zitten met het aan doen van mijn schoenen want anders kom ik er amper bij. Gelukkig nog geen erectieproblemen want alleen een blik richting mijn vriendinnetje is al genoeg om te steigeren en op incontinentie heb ik mezelf nog niet kunnen betrappen aangezien ik zo’n beetje al het vocht dat ik tot me neem uitzweet. Het ouder worden is een hel maar toch zoveel mooier dan stagnatie op je vierendertigste. Ik blaas 35 kaarsjes uit op de overheerlijke taart en doe een wens; laat de benzinepomp tijdens deze crisis openblijven!