Afgelopen zaterdag mochten we onze nieuwe woning betrekken in het pittoreske Teuge. Onze tijdelijke woning voldeed aan alle eisen maar was af en toe wat vochtig, te klein en rook door onze aanwezigheid soms wat muf. Over het algemeen zie ik deze drie facetten als een ideale combinatie. Ik kan u zeggen dat ik dol ben op vochtige en krappe locaties die muf dan wel vissig geuren. Maar door mijn vraatzucht kom ik geen spelonk meer door en prijs mezelf al gelukkig als ik me tussen een vast gepinde tafel en stoel bij de MacDonalds kan wurmen. Wat dat betreft heeft mijn vriendin het maar makkelijk, het enige ruimtegebrek dat zij kent is die van haar koffer als we op vakantie gaan, het geheugen van haar telefoon door alle lifestyle en mode apps en in haar hoofd als ik de buitenspelval uitleg.

In ons nieuwe huis voel ik me zelfs nietig en voel ik me geen vrachtwagen die de draaicirkel niet kan halen. Ik voel me naast fier over mijn nieuwe stulpje nu ook echt Teugenaar, Voorstenaar en tevens wereldburger aangezien ik in de groenste gemeente van Europa woon. Nu de groenste, rond carnaval de meest blauwe en omstreeks 5 december weer één van de meest zwarte gemeente’s. Wat dat betreft kun je stellen dat “wij” hier in Voorst behoorlijk divers zijn.

Door onze evolutie in behuizing en promotie naar het fraaie Voorst mogen we onszelf trots op de borst kloppen. En dit uitgebreid vieren met een verfrissend glaasje bubbels en een overheerlijk moorkop, of nee… roomkop aangezien een groep, ik denk obsessieve werklozen, ras-autisten of lactose intoleranten, struikelen over het woordje “moor” en dit anno 2020 linken aan het woord neger en de succesformule van weleer de slavernij. Wellicht komt het door mijn verleden als hordeloper maar ik zal hier nooit over struikelen en het zien als lekkernij. Het woord “roomkop” is ook uit den boze. Maar niet omdat de Rooms Katholieke Kerk tegen deze chocolade bol in opstand is gekomen, ondanks dat deze dagverse gebakjes zonder wederzijdse toestemming van onder worden ingeprikt en volgespoten met een witte zoete vulling. Wat dat betreft ook een duister verleden, en wil de kerk voor nu zeker niet zwart maken, voor zover ik nog de vrijheid heb om dit te mogen zeggen. Nee, de benaming “roomkop” mag niet omdat er officieel geen room in zit, dus het deze naam niet mag dragen. Mocht mijn naam ooit gelinkt worden aan deze dan wel een andere caloriebom, dan hoop ik dat niemand dit ziet als fat shaming maar als eerbetoon aan mijn vadsige voorkomen. Aangezien ik van binnen een mierzoet en zacht persoon ben met wellicht een duister laagje aan de buitenkant. Dus bakkers van Nederland, haal de angel uit het debat en noem uw vet verstrekkers de “Dikke Danny’s”.