Wat gaat de tijd toch snel! Naar mate je ouder wordt, komt deze uitspraak steeds vaker naar voren. Je vakantie vloog voorbij, je hebt amper het gevoel dat je weekend hebt gehad en tjonge jonge de pepernoten liggen alweer in de winkel. Voor je het weet is het Sinterklaas waarna we onze strategie moeten bepalen om onze schoonouders te ontlopen met de kerstdagen. Zo mocht mijn dochter na een paar onrustige nachten voor het eerst naar de grote school. Mijn vriendin pakte maandag voor het eerst een brood trommeltje in voor onze jongedame, terwijl ik de luier van de jongste verschoonde. Er zaten twee volkoren broodjes in met ham, een hard gekookt ei en wat Hollandse aardbeien, in de luier een bruine smoothie. Aan de keuze te zien is mijn vriendin blijkbaar met meer plezier naar school gegaan dan dat ik deed. Ik had haar een pakje peuken, een mobiele telefoon en strip ritalin mee naar binnen laten smokkelen aangezien ik school destijds als gevangenis ervaarde. Vijf over acht stond ons blonde deerntje al buiten op de stoep te drentelen.

Ze leek zelfs meer haast te hebben om haar vaders auto in te komen dan de Russische Darya Dugin afgelopen weekend had. Ons tikkende tijdbommetje had een glimlach van oor tot oor toen ze hoorde dat ze zelf op de fiets naar school mocht. Vol adrenaline zigzagde ons nucleaire experimentje van bijna vijf jaar geleden de straat uit. Terwijl mijn vriendin de kinderwagen vooruit duwde liep ik er met mijn telefoon op camera stand achteraan. Als een overjarige influencer paradeerde ik trots achter mijn gezinnetje aan om de eerste kiekjes te delen met de opa’s en oma’s. Bij aankomst op school hingen er meer vlaggetjes dan er momenteel in heel Voorst te bewonderen zijn. Onder de vlaggenregen werd ze onthaald door een grote groep ouders die hun eigen kroost naar school toe bonjourden. Want wat waren ze er weer aan toe, de ouders! Terwijl mijn dochter haar roze fiets in het hekwerk hengste zag ik een mix van stress en ontlading bij ouders. Zie het als poepen op een Frans toilet. De één hangt er vredig boven en knettert het gapende gat vol als een confetti kanon over een grote menigte. Waar de ander er gehurkt boven hangt en er enkel zweetdruppeltjes vanaf het voorhoofd het holle gat in kukelen.

De kinderen moeten uit de vakantiemodus en als ware soldaatjes gedrild worden door hun half ontwaakte ouders. Het is haast makkelijker om een drugsverslaafde richting een afkickkliniek te krijgen dan mij voor 07.30 uit bed te halen. De gestresste ouders drukken de kinderen liefdevol de school in om zelf vol gas de files in te duiken. Nadat mijn wondertje liefdevol is onthaald door Juf Nolleke en de overige kindjes race ik naar huis om de jongste vervolgens te droppen bij opa en oma. Daar aangekomen drukt hij zijn luier voor de tweede keer vol, wat gaat die tijd toch snel.