Afgelopen vrijdag was ik met enkele buren en mijn begeerlijke deerntje bij het Drakenboot festival. Ook hier stijgen de muntprijzen harder dan tennisser van Rijthoven op de wereldranglijst en de landelijke coronabesmettingen. Alles lijkt te stijgen! De hypotheekrente, mijn vetpercentage en stikstof. Dat tweede is een lokaal probleem dus behoeft vooralsnog geen Europese interventie.

Tijdens het optreden van Bökkers klonk de leus “boeren, boeren, boeren”. Deze kreet kwam voor het eerst intenser binnen dan het virtuoze gitaar getokkel van Jim Zwinselman. Om de paar nummers galmde deze kreet door de tent, kreeg ik kippenvel en voelde ik de pijn en emotie van de verbolgen boeren die donderdag het debat hadden gevolgd. Het stikstof debat waarin Derk Boswijk aangeeft dat de keuze voor de aangewezen natura 2000 gebieden achteraf anders had gemoeten door zijn voorganger. Maar kunnen we nu als stoutste jongetje van de klas niet terug naar de Europese Commissie ook al raakt dit stukje van de stikstof puzzel duizenden boeren.

Moet je je voorstellen dat ik als gezinscoach cliënt S. Tikstof overneem van mijn collega die met pensioen is. Hij adviseerde een uithuisplaatsing en de jeugdbeschermer heeft de rechtszaak al ingepland. Ik lees de rapportage door en kom erachter dat S. Tikstof wel een probleemgeval is. Maar dat hij zorgelijk gedrag laat zien omdat hij vreselijk wordt gepest op school en er teveel van hem word verwacht. Het in de fik steken van zijn speelgoed, smeren met poep en buren klemrijden met zijn speelgoed trekker doet hij enkel omdat hij schreeuwt om aandacht, want hij word niet gehoord. Als je minder veeleisend bent en hem vooraan bij de juf neerzet kan het wellicht toch met een ambulant traject. Iedereen om mij heen concludeert samen met mij dat de uithuisplaatsing onterecht is en we op deze manier veel meer schade aanbrengen. Ouders zijn in tranen en protesteren, mijn kinderen bibberen van angst omdat er een wanhopige opa en oma voor de deur staan en zelfs ome Henk en zijn vrienden rollen met hun rollators naar het gemeentehuis voor een petitie.
Tja, dat had achteraf anders gemoeten maar nu hebben we al een besluit genomen. Mocht het over een paar jaar beter gaan dan kunnen we tegen die tijd nog eens kijken of ouders en opa en oma recht hebben op een bezoekregeling.

Je kan een timmerman zijn hamer niet afpakken, een columnist zijn pen of een boer zijn vee onder het mom “wij hebben verkeerde afspraken gemaakt, maar nu hebben jullie je er aan te houden”. Dus wees maar een keer dat stoute jongetje uit de klas die de opdracht teruggeeft aan de meester. Vertel dat het teveel huiswerk was, je overvraagd bent en voorin de klas komt zitten zodat je beter op gaat letten en bij het gaan van de bel vraagt om evenveel huiswerk als de rest van de klas.