Waar er anno 2019 vele planten en dieren met uitsterven worden bedreigd. Floreert de processierups in de eik, de fruitvlieg in de keuken en de made in de kliko. Drie opdringerige schepsels die ongewenst de boel komen terroriseren. En dit voor zo ver ik weet zonder politiek doel, wraakgevoelens of religieuze beweegredenen.

Tijdens mijn vakantie op Kos in Griekenland maakte ik kennis met de eerste plaag van dit jaar. Hier kwamen de zwerfkatten je tijdens het diner verwelkomen in het all inclusive restaurant. In de ogen van de kinderen waren dit schattige pluche Pokémon’s met engelen gezichtjes die geaaid moesten en zouden worden, maar voor elke ouder waren het uitgemergelde vlooienballen met dan wel een zeer actieve speekselklier of tandvlees problemen die ver van hun kroost weggehouden moest worden. Aangezien het personeel als “pussies” optraden en niks deden, kwam het op de ouders aan die hun kinderen weg moesten trekken bij de speelse kittens wat weer leidde tot gehuil, gekrijs en geluidsoverlast voor de omstanders.

Zelf heb ik na een mislukt avontuur met een cavia en hond besloten om geen huisdieren meer te nemen. De, bij de dierenwinkel zo gezegde, twee mannelijke cavia’ s bleken toch te kunnen paren. Wat heeft geleid tot twee baby cavia’ s met elk hun eigen beperkingen. Van schurft tot een haaruitval en olifantstanden tot een loopneus. Zelfs cavia’ s in de omgeving van Chernobyl maakte minder kosten bij de dierenarts en liepen er fitter bij.

Daarna hebben we een labrador genaamd Max geadopteerd. Max was een heel aanhankelijk en lief beestje. Na een jaar of drie heb ik hem naast zitten, doodliggen en apporteren ook aangeleerd om niet te eten. Net toen hij er na een aantal weken aan begon te wennen is hij helaas overleden.

Na deze droevige, dure en tijdrovende ervaringen met het dierenrijk zit ik niet te wachten op andere mormels en creaties van God. Naast mijn vrouw en dochter dan, die naast tijdrovend al duur zat zijn. Om deze reden wordt mijn nieuwe woning dan ook volledig geïsoleerd zodat er geen insecten binnenkomen mits daar geen op hol geslagen kudde olifanten voor galoppeert.

Het enige diertje die ik de aankomende jaren in mijn armen moet gaan sluiten is de processierups. Zowel psychisch als lichamelijk want die haren dwarrelen door heel gemeente Voorst heen. Het blijkt momenteel zo erg te zijn dat er op een gemiddelde zaterdagavond meer mensen met jeuk buiten dan binnen in de Wilphof zijn. De feestganger die in polonaise door de bomen krioelt zorgt naast werkgelegenheid voor vele ongemakken en reuring. Zo heb ik als nuchtere Nederlander weer eens wat anders om over te klagen op een feestje dan de hitte. En als de plagen zich in dit tempo blijven opstapelen ben ik bang dat mijn schoonmoeder rond de kerstdagen weer een weekje blijft slapen.