Lampionnen en suikershotjes
Afgelopen zaterdag was het de elfde van de elfde. Daarbij denk ik in eerste instantie aan de aftrap van het carnavalsseizoen, waar de raad van 11 zich presenteert aan het volk en prins carnaval van dit seizoen wordt verkozen. Je kan dit een beetje vergelijken met de 11 Ajacieden die dit jaar zijn ingevlogen en er een aanvoerder is geselecteerd om het praatje te houden. Het enige verschil is dat het in Amsterdam niet echt een feeststemming is en ze elkaar voordat er drank in gaat ook al niet kunnen verstaan.
Naast de start van carnaval was er nog een mooi katholiek feest genaamd Sint-Maarten. Vaste traditie is dat kinderen met lampionnen langs de deuren gaan en liedjes zingen, waarna ze beloond worden met snoepgoed. Mijn twee telgen stonden in de ochtend al in de startblokken om met hun lampionnetje langs de deuren te drentelen voor een emmer vol suikershotjes. In de middag duurde het voor mijn dochter te lang, waarna ze samen met een vriendinnetje de buurt alvast doorging om in te zingen. Uiteraard moest haar generale repetitie wel plaatsvinden voor de deuren van de grootste snoepbezitters uit onze straat. Met twee pikhandjes en een halve zuurstok in haar mond kwam deze snoepjunk de achterdeur weer binnen struinen. Een glimlach van oor tot oor en een jaszak vol snoeppapiertjes. Dit was toch niet echt de bedoeling, maar gedane zaken nemen geen keer.
De buurt-app was de afgelopen dagen misbruikt om deze suikerverslaving te faciliteren, waardoor tientallen dealers achter de voordeur klaarzaten met elk hun eigen stash. De twee spruiten werden dik ingepakt en het donker ingestuurd. Bewapend met een lampionnetje, emmer en glimlach renden ze met het buurjongentje naar het eerste adresje om hun snoep te scoren. Je zou denken dat een wapen meer angst oproept en een collectebus meer sympathie. Maar drie lampionnetjes en zes reebruine ogen werken ook. Het charmante trio had de ‘speed’ er flink in en fixte bij elke deur een Haribohart, lik-lollie of rietje snoeppoeder. Mijn dochter schakelde haar loop- en zangtempo sneller in dan dat Max Verstappen kan accelereren op het circuit van Zandvoort, waardoor de twee peuters mee konden profiteren van het behaalde resultaat.
Onderweg inspecteerde mijn zoontje 7 woningen van binnen en werd een mandarijn nonchalant afgewezen. Het zogeheten ‘bedelfeest’ was ooit een feest voor de armen, die op 11 november langs de deuren gingen voor wat extra’s om de winter door te komen: suikerbieten en brood. Nu zijn enkel suikers broodnodig om de dagen door te komen voor alle kids met hun overvolle dagprogramma’s. Eenmaal thuisgekomen met 4,5 kilo aan snoep mochten ze er één uitzoeken en naar bed toe. Voor het slapengaan vertelde mama nog even dat ze nu niet meer langs de deuren moeten gaan om snoepjes te vragen. Waarna onze dochter teruggaf dat ze dit ook niet van plan is, aangezien Sinterklaas straks alles komt brengen.
