Pietertje
Pieter van den Hoogenband is onze “chef de mission” van onze olympische helden. De chef de mission vertegenwoordigt de delegatie, regelt de persmomenten, organiseert de aankomst en het vertrek en verkent de faciliteiten. Een bijzonder leuke titel voor een kruising tussen een gastheer en reisleider, en het staat leuk op je LinkedIn als je ooit nog wilt solliciteren bij Sunweb of Tui. Pieter geeft aan dat de zogeheten “toptienambitie” niet langer het ultieme streven is. Het gaat straks in Parijs om de verhalen en niet om de medailles. Aldus de drievoudig olympisch kampioen, die deze drie plakken met liefde had ingeruild voor drie mooie verhalen. Want wat is er nou mooier dan bij thuiskomst te vertellen dat je halverwege de olympische finale 400 meter vlinderslag in een frontale botsing kwam met een otter. Waarna deze bewusteloos raakte en je hem mond-tot-mond moest geven zodat het arme diertje dit kon overleven. Meedoen is belangrijker dan winnen. Pietertje, Pietertje toch! Dit geldt enkel op het schoolplein en momenteel bij Ajax.
Volgend jaar verblijven onze sporters in twee-sterrenhotels in de achterbuurten van Parijs. De persmomenten vinden plaats in een kneuterige bistro bij kaarslicht met Frans Bauer en ze verplaatsen zich met een bierfiets. Het wordt een gezellig uitje waarbij het behalen van een medaille zonder verhaal hetzelfde is als Bassie zonder Adriaan. Alleen is in dit geval niet alles voor Bassie, maar wel voor de Nederlandse delegatie. We gaan voor verhalen. Heel Nederland hangt voor de buis als hordeloopster Femke Bol op kop loopt met nog 50 meter te gaan. Ze loopt steeds verder uit op de Jamaicaan en op zes meter voor de streep valt ze in slaap door een acute narcolepsieaanval. Schrikt vervolgens wakker en sjokt als vierde de finishlijn over. Zwemster Marit Steenbergen voelt zich als een vis in het water in Parijs en duikt het nachtleven in, waarna ze gedrogeerd wordt en veilig weg kan komen dankzij een oplettende omstander die haar begeleidt naar een willekeurig hotel om haar roes uit te slapen. Te laat voor haar race maar op tijd voor een mooi persmoment om haar verhaal met de wereld te delen. Dat wordt genieten, Pieter. Volgend jaar eindigen we per ongeluk met 4 medailles, maar over veertig jaar kan de volgende generatie smullen van alle verhalen in het programma Andere Tijden Sport.
Wellicht dat Pieter enkel zit te wachten op medailles met glans. Maar na jaren buffelen gaat elke sporter voor goud en gaat, waar nodig, over lijken. Een saaie gouden plak is voor de sporter altijd beter dan een spetterende vierde plek met een mooier verhaal dan Walt Disney uit zijn pen kon persen.
De intentie om de sporters geen druk op te leggen is nobel. Maar als je als sporter bij de top 8 moet zitten bij een WK of Olympische Spelen om je Astatus en daarmee je salaris te ontvangen, dan voel je naast de sportieve druk toch altijd stress om bijvoorbeeld wat Calvé pindakaas op je brood te verdienen. Pietertje, ga maar even wisselen, jongen.
