Trouwen

Als je naar buiten kijkt, dan zijn de meeste auto’s de straat uit. De caravan van de overburen wordt ingepakt en alle heggen zijn weer geschoren. Het is zomervakantie, reces, en de langste dag van het jaar is alweer achter de rug. Op mijn werktelefoon is het rustiger dan de publiciteit rondom Ali B. En het reces van Rutte, Kaag, Hoekstra en Sylvana Simons kan straks lekker doorgetrokken worden met het wachtgeld. Kortom, het is vakantie. En terwijl de All-inclusive hotels worden leeg gebunkerd, vullen alle campings zich met toeristen in Nederland.

In al deze rust kon ik me de afgelopen twee weken goed voorbereiden op de trouwerij van afgelopen zaterdag. Ik was namelijk gevraagd als Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand en mocht de huwelijksvoltrekking leiden. Staat toch weer mooi op je LinkedIn-profiel. En naast een bucketlistdingetje was het een grote eer om twee vrienden van me te mogen trouwen. Uiteraard sta je dan ook even stil bij je eigen leven en alle mooie momenten die je hebt en hebt gehad met je vriendin. En vandaag, 26-7-2023, hebben we precies tien jaar een relatie met elkaar. Meer informatie daarover kun je terugvinden op de rouwpagina. Wat gaat het leven toch snel. Haar ten huwelijk vragen zit er nog even niet in, aangezien zij wil dat de kinderen zich de bruiloft later nog kunnen herinneren. Daarentegen wil ik de opa’s en oma’s er graag bij hebben en ook dat zij het de volgende dag nog weten. Mochten ze in de tussentijd overlijden, heb ik bedacht dat we de trouwerij op het strooiveld kunnen houden. Zo zijn ze er toch een beetje bij. Of dat de bloemenmeisjes het as tijdens de ceremonie verstrooien, waardoor er geen rijst verspild hoeft te worden. En dat je na het ja-woord de urn op zijn kop kan zetten om de ring van oma eruit te schudden. Even door de champagne halen en om de ringvinger van je kersverse bruid te schuiven.

Een trouwerij kost je een rib uit je lijf, en deze is dan ook beter te betalen na een erfenis dan van de kinderbijslag. Wat dat betreft zie ik de voordelen ook wel. Op de bruiloft passeerde het leven van mijn vrienden in drie kwartier de revue. Het was een waterval van geluksmomentjes die ik creatief mocht wegschrijven in een oceaan van woorden. Waarna ze beide hun ja-woord en een liefdeskus aan elkaar gaven. Als ik de afgelopen tien jaar met mijn vriendin onder de loep neem, dan verwacht ik dat Steven Spielberg zelfs niet genoeg heeft aan een trilogie om zoveel levensvreugde, liefde en leed in kwijt te kunnen. Hoe de laatste fragmenten er uit gaan zien blijft de vraag, maar in huize Roelofs zal het een kaskraker worden. En mocht zij in de laatste scène van de film “nee” zeggen op de vraag of ik met haar wil trouwen, dan zal ik het in de herhaling continu opnieuw proberen!