Taalknobbel

Met een bruine tint, een leeg getrokken pinpas en meer slaaptekort dan de deelnemers van ‘Kamp van Koningsbrugge’, heb ik afgelopen week per vliegtuig het eiland Kos verlaten. Het was weer een all-in tripje waarbij de smaakpapillen werden gekieteld, de voetjes werden ontlast door de bewegelijke obers, en het hart werd verwarmd door de lieve mensen om me heen. Waar we in Nederland schrikken van een invasie aan buitenlanders, word je hier op Kos en in het resort bediend als een koning. De bediening maakt hier op een avond meer meters dan Sifan Hassan tijdens haar marathon in Londen, lacht vaker naar hun gasten dan Spongebob doet in zijn onderwaterwereld, en heeft meer variëteit aan cocktails dan Gordon aan bedpartners heeft gehad. Bij thuiskomst tref je een fris opgemaakt bedje aan met daarop handdoeken in de vorm van een olifant of zwaan. Dat voelt toch een stuk frisser dan die bedwantsen die zich gehuisvest hebben in mijn oversized ledikantje in Teuge.

Terwijl elke ober je naast hun moedertaal ook in het Engels kan assisteren, sprak de dame van de crêperie ons in het Nederlands aan. Door mijn verbazing verscheen er een brede glimlach op mijn gezicht. Ik keek haar net zo verlekkerd aan als een straatkat die een half aangebroken blikje sardines in een container ontdekt. Eindelijk kon ik vlekkeloos mijn bestelling doen en al die flauwe grappen vertellen die ik al die dagen in mijn hoofd had opgestapeld. Aangezien ik die in mijn beste Engels niet vakkundig genoeg kon overbrengen en ik de lachers liever op mijn hand heb door mijn grappen dan door mijn primitieve gestuntel. Deze crêperie-chick was naast pannenkoekenbakker en wafelwonder ook taalkundig. Ze sprak 7 talen, die ze vervolgens ook allemaal achter elkaar opdreunde.

Waar de betaalde krachten op het resort zich keurig aan de etiquette en afspraken houden, besloot mijn overprikkelde zoon terug te keren naar de Neanderthaler-mentaliteit. Hij besloot het slaapritme van een hamster aan te nemen, wat knaagde aan de nachtrust van ons allemaal. Terwijl een hamster rent in zijn kooitje, klimt onze tweepotige branieschopper uit zijn box om vervolgens door de slaapkamer te stuiteren. Het waren een hoop nieuwe indrukken en prikkels voor dit ‘coronakindje’ die ik met al mijn taalvaardigheid niet kon bereiken. Had ik mijn veterstrikdiploma maar niet gehaald en gleed ik maar met bruine nagelriemen door het hotel van tree naar tree naar beneden. Want wat had ik graag zijn taal gesproken!