Mijn dochter wordt volgende week alweer drie jaar oud. Mijn moeder maakte zich nog weleens zorgen over mijn manier van leven en vertelde dat ik daar niet oud mee zou worden. Waardoor ook ik verbaasd ben dat mijn dochter deze leeftijd lijkt te gaan behalen met haar levensstijl. Zo kon ik de ene fles na de andere achterover kantelen maar dronk mijn dochter d’r flessen sneller leeg dan dat de Olympische mountainbike wedstrijd voor Mathieu van der Poel duurde. Ook ligt ze net als haar vader vaker naast d’r bed dan erin en stopt ze meer dingen in haar neus dan ik zou durven op een feestje.   Dit fabelachtige feestnummer woont haar halve leven al in een besmette wereld vol mondkapjes, afstand en gesloten deuren. Voor haar, de jeugd en de horeca maakte ik laatst een vreugdesprongetje aangezien we terug lijken te gaan naar het ouderwetse “normaal”. Toch heerlijk dat ze op de peuterspeelzaal haar lolly kan dippen tegen het huigje van d’r speelkameraadje en niet alleen weerstand opbouwt door het zand en poezenpoep uit de zandbak van de lolly af te likken. Wat dat betreft heeft ze geen nare leeftijd tijdens deze pandemie en zorgt het soms wel voor rust en regelmaat. Als ze achttien was geweest met een baantje bij Café de Zaak in Apeldoorn dan had ik het haar nu niet meer kunnen uitleggen. Wat het maakt dat ze niet meer mag dansen met Jansen maar enkel thuis mag bellen met vrijgezellen en cammen zonder remmen. Een puber behoort de wereld te ontdekken en fouten te maken. Wat dat betreft loopt de jeugd vrij aardig in de pas en vallen de massale demonstraties en feesten me mee.  Waar het in een eerder stadia nog ging over groepsimmuniteit en later de IC-capaciteit, wordt nu teruggegrepen naar het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames. Zelfs de AIVD kerstpuzzel, het terugbetalen van de toeslagen en mijn vriendin zitten makkelijker in elkaar. Het strijdplan van de overheid wisselt nog vaker van koers dan mijn plasstraal tijdens een windhoos. De jeugd heeft amper tot geen last van Covid-19 en iedereen daarboven heeft ondertussen de mogelijkheid gehad om zich te laten vaccineren. Dit lijkt me het ideale scenario om de boel open te gooien. Noem ze stug, noem ze dapper maar respecteer die vrije keuze. Wellicht zorgt het voor meer ziekenhuisbezoeken en enkele doden aan die kant, maar met een beetje geluk ook de schaarste op de woningmarkt wat terug drukt. Ik heb de eerste dosis Pfizer in mijn lichaam laten drukken, puur omdat ik er dan weer eens lekker uit kon, er aan me werd gezeten en om mijn moeder te plezieren. Want mannen met een “buikje” zijn nu eenmaal voer voor de IC’s net als de coronacrisis voer is voor de columnisten.   D