Afgelopen zaterdag liep ik bewapend met mondkap en een boodschappenlijstje de Jumbo binnen. Het parkeren was een crime en net zo ongemakkelijk als die laatste bitterbal van de schaal pakken tijdens een kringverjaardag. Je kent het vast nog wel van vroeger, die statische feestjes waar je niet onder uit kon komen. De ene keer één zoen op de wang en de andere keer drie kleffe kussen. Waarna je uit groepsdruk en gewoonte een of twee koppen koffie of thee naar binnen hengelt, terwijl je snakt naar een alcoholische versnapering om die oorverdovende herrie van die spelende zuigelingen met elk hun eigen rugzakje enigzins te filteren. Waarna de gastvrouw aandringt op een stuk taart terwijl ze kan weten dat half Nederland aan de lijn is medio februari. Om het doorzemelen van de keukenprinses een halt toe te roepen neem je toch maar een klein stukje van de zelfgebakken appeltaart. Waarna je een halve kilo half harde appelen naar binnen beukt met een keiharde krokante korst. Waarmee je zelfs een deuk in de onveilbare ego van Peter R. de Vries gooit. Maar ik stond daar dus in alle drukte te strijden voor het laatste parkeerplaatsje. Ik kreeg een subtiel knikje van een mede-millennial, normaliter schud ik ‘nee’ en dirigeer de ander naar het laatste stukje paradijs op aarde, maar nu greep ik mijn kans en drukte mijn monsterlijke Mazda 323 tussen alle andere dagwinnaars. Het was vrij druk in de winkel, drukker dan een gemiddeld bezoekje aan een soa-poli na de carnaval in Maastricht of anders gezegd, dat de winkel drukker bezocht werd dan Kim Holland in haar goede jaren. Vol verbazing sjokte ik langs de uien en aardappels richting de Rucola. Op!? En ook de kipfilet lag niet in de schappen, wellicht even aan het scharrelen? Maar geen kippetje voor deze jongen die net nog trots zijn bolide in het laatste vakkie prikte. Nadat alle pasta, afbakbrood en wc-papier nog in grote getallen aanwezig bleek te zijn, werd het voor mij al helemaal een raadsel. Bij de kassa werd het me duidelijk. Er werd niet gehamsterd door een aanscherping van de “lockdown” maar er was een sneeuwstorm op komst. En dan moet uiteraard ook iedereen voedsel “hamsteren”. Als dat zo doorgaat, hamsteren we strakjes bij elke ramp die voorbij komt. En komt er een run op plastabletten en komkommers als zich een kernramp voordoet en vliegen de tampons en spekkoeken de deur uit bij een watersnoodramp. En dan vraag je je wellicht af, hoezo plastabletten en komkommers of tampons en spekkoek? Maar tijdens de corona-epidemie heb je de eerste week ook niks gehad aan 140 wcrollen en 48 Unox rookworsten of je moet er hele kinky hobby’s aan hebben overgehouden!