Naast columnist en gezinscoach bij Passie voor Jeugd en Gezin is deze creatieve flierefluiter fulltime vader van de knapste en leukste dochter van Nederland. Deze mening is natuurlijk net zo objectief als Donald J Trump over zijn eigen leiderschap, Kim Jong-Un over de vrijheid van zijn volk en de wedstrijd analyses van Sjaak Zwart over zijn jeugdliefde Ajax. En toch denk ik dat ik er niet veel naast zit en hoop ik dat iedere ouder zo trots, verbaasd en geïntrigeerd is in zijn eigen zoon of dochter. Zo heeft Hitler senior vast met open mond gekeken naar zijn zoon Adolf die op zijn zevende de wereld veroverde met het spel Risk, heeft moeder Stalin wellicht een summier traantje weggepinkt nadat kleine Jozef het podium veroverde tijdens de schoolmusical en hebben pa en ma Escobar hun padvinder Pablo vol trots een insigne opgespeld na het winnen van het ‘smokkelspel’ op de scouting. Als ouder heb je blinde vlekken, onbegrensde liefde en exorbitant veel geduld. Als vader verdrink ik in de ondeugende glimlach van mijn dochter nadat ze haar chocolade handen aan de gordijnen heeft geveegd, zoen ik het snot van haar bovenlip weg als ik een oprechte kus krijg, nip aan haar zelfgemaakte zandijsjes en heb haar al meer dan vier honderd keer gezegd dat ze haar vingers uit haar neus moet halen. Ouders zijn ineens een stuk flexibeler als het gaat om hun eigen kroost. Want zo kan een vriendin van me die de gordijnen express bevlekt haar verzekering raadplegen en een buurman die me zoent met een snotneus de zorgverzekering. Liefde tussen ouder en kind is iets magisch. Zelfs Erdogan zou een vaderdag tekening van Profeet Mohammed verkleed als feestvarken met een Eiffeltoren magneetje op zijn koelkast hangen en Willem Holleeder zou op zijn verjaardag het boek “Judas” als een boer met kiespijn ontvangen van één van zijn dochters. Het ouderschap is een ontdekkingsreis, een wirwar van slaaptekort, frustraties en geluksmomenten. Zo werd ik vrijdag op mijn “papadag” om een uur of vijf vrolijk wakker gezongen door mijn dochter. Gedesorienteerd klom ik in mijn boxershort het bed uit, half struikelend over mijn uitgetrapte broek op zoek naar de deurklink. Terwijl ik het opgedroogde kwijl uit mijn mondhoek wegpulk kom ik de kamer van mijn dochter binnen. Waar ik normaal onthaald wordt door een prachtig geuren bouquet van zwitsal en ochtendurine walmde er nu een intense poeplucht. Met een grote lach sprong ze omhoog en spetterde met haar handen de ontlasting in de rondte. De luier lag los in haar bedje en met de inhoud heeft ze zichzelf gebodypaint en het bed een make-over gegeven. En ondanks de onsmakelijke geur lijkt ze nog steeds het lekkerste bonbonnetje uit de doos ook al is dat subjectief.