Wat kan een mens toch verlangen naar de winterse temperaturen. Warm gekleed en met -10 het ijs op of wandelen over één van de talrijke wandelroutes die Voorst rijk is. Maar ook de nadelen neem ik op dit moment voor lief. Ik smacht naar een helse hagelbui op mijn kruin terwijl ik het boodschappenkarretje ontsmet met desinfectiemiddel, ik hunker naar een hap natte sneeuw aleer ik een mondkapje op moet en snak naar een hoosbui voordat de volgende lockdown een feit is.  Na vele jaren van aandachtig en gulzig schranzen heb ik een biologisch gekweekte vleesjas ontworpen. Eentje waar je trots op bent en je door de koude wintermaanden heen helpt. Voor dikkertjes zoals ik is de zomer dan ook een slopende worstelwedstrijd. Tot de 25 graden gaat alles goed maar daarboven kun je me opdweilen. Wat dat betreft zijn mijn constante zweetuitbarstingen vrijwel net zo extreem als de eruptie van de Sinabung vulkaan op Sumatra. Daarom adviseer ik iedereen om in lockdown te gaan in plaats van anderhalve meter afstand van mij te houden. Als wandelende fontein gutst het zilte vocht mijn boxershort in. Ik denk dat als je deze laat drogen, je voldoende zoutwinning hebt om de patat van de Kokkie voor een week op smaak te brengen.  Een maatje meer lijkt altijd zo leuk. Ik krijg dan ook de nodige complimenten, jaloerse blikken, uiteraard maak ik de grootste bommetjes in het zwembad, lig ik zacht op een harde grond en krijg ik meer stof voor hetzelfde geld als ik een t-shirt koop in de winkel. Maar glij terwijl ik dit schrijf met mijn onderkin over mijn borstkas, moet ik mijn navel om de paar minuten legen door mijn lichaam wat te wentelen en als ik mijn lippen aflik zit ik over m’n dagelijks aanbevolen hoeveelheid zout heen.  Nu de groene container dagelijks in de zon staat te broeien hebben we hier trouwens ook een wildgroei aan vliegen. Mijn vriendinnetje probeert ze met de elektrische vliegenmepper uit te moorden, maar toch beklimt menig vlieg mijn vochtige voorhoofd en opgeblazen torso. Mochten mensen een foto van me maken kun je die zo gebruiken voor Unicef en denk ik dat er grof gedoneerd wordt om een t-shirt dan wel een Sonja Bakker dieet te bekostigen. Ik pleit voor de anderhalve meter regel, aangezien dit “hompje” vlees met opsmuk een lockdown zonder airco niet ziet zitten. Want met deze tropische temperaturen, bruist en borrelt het vet in dit wandelende frituurpannetje een keer over de rand en zal niet corona maar oververhitting dit mollige mannetje fataal worden.