In Australië is een gebied zo groot als één derde van Duitsland platgebrand, in China woekert het Coronavirus en in het mooie Teuge is ons ligbad verkeerd om ingebouwd. Erg vervelend voor alle schattige koala’s, Aussies en spleetogen maar de problematiek in onze badkamer treft me toch het meest, aangezien we over anderhalve week gaan verhuizen. Wat dat betreft lijkt het bij ons wel op de Belastingdienst waar ook fout na fout gemaakt is. Waaronder een muur die betegeld werd terwijl die geschilderd moest worden, een pvc vloer die tijdens onze afhaalafspraak niet voorradig was in Kampen en muren die op twee meter gemetseld zijn terwijl de douchedeur twee meter tien is.

Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Alleen kan ik me als gezinscoach niet voorstellen dat ik me in de cliënt vergis en met zijn buurjongen een gezinsplan opstel of door vormfouten in mijn rapportage niet de cliënt maar de hond uit huis laat plaatsen. Gelukkig krijgen we op het werk geregeld tips en adviezen die ik mee kan nemen naar de thuissituatie. Waaronder het omdenken, wat inhoud dat je denkt in termen van kansen en niet in problemen. Zo heb ik nu minder tegels die ik overhoud en op moet slaan, wordt de vloer nu bezorgd en is de nieuwe douchedeur van 2 meter sneller schoon te poetsen.

Ik weet niet of ze in Australië de voordelen van een vruchtbare grond, werkgelegenheid voor de dierenartsen en in de toekomst meer variatie in vegetatie inzien. Of dat we als mensheid een eventuele pandemie door het Coronavirus door een roze bril kunnen bekijken. Want een halvering van de mensheid op aarde betekend naast een hoop leed toch een flinke daling van de CO2 uitstoot, minder files, een oplossing voor de schaarste in de woningmarkt en met een beetje geluk zit Mylou Frencken er ook tussen. U kunt haar kennen van het programma “met het mes op tafel”. Een zeer sympathieke vrouw maar wat “zingt” zij vreselijk vals. Het verbaasd me dat er geen gast is geweest die dat mes van tafel heeft gepakt en haar stembanden chirurgisch heeft verwijdert. Oja, omdenken… wat prettig dat ze mij met haar valse noten, ter alarm wijst op het feit dat ik moet zappen naar het journaal. Daar waar Maarten van de Weijden afgelopen week te zien was aangezien hij is gestaakt met zijn wereldrecordpoging zwemmen.

Maar met zijn motto “als jij iets heel graag wilt, en het lukt de eerste keer niet, dan mag je het best nog een tweede keer proberen” zal het hem uiteindelijk vast lukken. En zo moet de Belastingdienst ook gedacht hebben. Die nu met twee frisse staatssecretarissen de puinhopen probeert op te ruimen en de gedupeerden probeert te vergoeden. Wat u en mij op deze manier ook een gedupeerde maakt aangezien ze de schadevergoedingen uiteraard van ons belastinggeld betalen. En als Maarten en de Belastingdienst een tweede kans verdienen dan verdient onze tegelzetter hem zeker.