De TROS heeft de grootste familie van Nederland, de tokkies de asociaalste en de familie Barbapapa is de meest kleurrijke die ik ken. Mijn familie is wellicht niet extravagant en ordinair genoeg om een serie over te schrijven, maar wel de meest sociale en hechte die ik ken.

Zo ben ik met familie van den Brink, de familie aan de kant van mijn moeder, voor de vijfentwintigste keer op familieweekend geweest. Iets waarvan geen enkele collega of kennis iets begrijpt, als ze horen dat we met ongeveer 60 familieleden op de camping staan. Wanneer ik ook nog vertel dat ik er al een tijdje naar uitkijk en er halverwege de week al een kudde Brinken met hun caravannetje staat, staan ze me verbaast aan te gapen.

Aangezien ze onze vorige camping ombouwen tot park met huisjes, hebben we onze oude locatie ingeruild voor een warm ontvangst op camping de Pampel in Hoenderloo. Na de processierups en wesp wordt Hoenderloo nu geteisterd door Brinken. Ze komen per fiets of auto en zijn het gehele weekend niet weg te krijgen. Je komt ze tegen in de snackbar, in de rij voor de warme broodjes en in het toiletgebouw met een wc-rol onder de arm. Brinken zijn sociale schepsels die graag een praatje maken of deelnemen aan een laagdrempelige activiteit zoals Kubbs en het kaartspel zwikken. Dit soort komt af op lekker weer, lage prijzen en koud bier. Brinken aanhalen is op eigen risico. Ze slurpen een gat in je koelkast, steken de draak met je en je lacht je dood. De Brink verplaatst zich meestal in groepjes en je kan ze herkennen aan het valse gezang. De Brink plant zich gestaag voort waardoor er elk jaar meer Brinken bij komen. De Brink laat zich niet snel weren maar is weg te krijgen door een algeheel alcohol en barbecue verbod. Waar de babyboomers van de familie zich ophouden in caravans maken de millenials meer gebruik van alternatieve slaapplekken zoals tenten en ingerichte trekplekken.

Het hoogtepunt van het weekend was de jaarlijkse barbecue, die voor het eerst zonder gezever verliep. Daarentegen lag het dieptepunt in het restaurant op vrijdag. Waar we met 21 Brinken te gast waren. Na me verheugd te hebben op een heerlijke kogelbiefstuk werd me gemeld dat mijn kalende neef de laatste had besteld. Iets wat uiteraard kan gebeuren, alleen wel een domper op het weekend is. Je houdt je groot maar voelt je toch even leeg en somber. Net als vroeger toen je als enige uit de klas niet naar het kinderfeestje mocht of als laatst gekozen werd met pispotten. Als keurig opgevoede Brink heb ik hem dan ook een heerlijk diner toegewenst en hoopte dat de biefstuk gortdroog was en hij een avondje op de wc mocht doorbrengen.